"Boże, błogosław Polskę!"

Anioł Stróż Warszawy
/własność prywatna/

Motto

"Pokój wam, słudzy i służebnice Pańscy! Ponieważ Pan Najwyższy was więcej umiłował aniżeli inne narody, dopuściwszy na was ten ucisk abyście oczyściwszy się z waszych grzechów, stali się wzorem dla innych narodów i ludów"...

   Jako motto do mojego postu przytoczyłam fragment przepowiedni Anioła Stróża Polski z 3 maja 1863 roku, który ukazał się wówczas na ulicach Przemyśla przepowiadając przyszłe losy Polski w czasie, gdy Polska była pod trzema zaborami. W dalszej części Anioł przepowiada: "Wy Polacy, przez niniejszy ucisk oczyszczeni i miłością wspólną silni, nie tylko będziecie się wzajemnie wspomagali, nadto poniesiecie ratunek innym narodom i ludom, nawet niegdyś wam wrogim!" - Całość tej przepowiedni przeczytać można w Nabożeństwie do Anioła Stróża Polski - Ks. Mariana Polaka CSMA i Zofii Sobieraj; wyd. Michalineum.

https://www.youtube.com/watch?v=o3sdlDMTpJc

   Ta piękna zapowiedź i perspektywa niesie za sobą jeden zasadniczy warunek: - jeśli zaufamy Bogu i będziemy walczyć z nieprzyjaciółmi naszych dusz: "Ufajcie przeto w Panu, bo dobry jest, miłosierny i nieskończenie sprawiedliwy. On pokornych podwyższa i daje łaskę, a pysznych poniża i odrzuca na wieki. Szukajcie przede wszystkim Królestwa niebieskiego, dóbr duchowych, które trwają na wieki, bo co nie trwa na wieki nie jest dobrem prawdziwym".

Piękny Anioł - Własność prywatna

   Dnia 15 października 2023 roku odbyły się w Polsce ostatnie Wybory Parlamentarne, w których zdecydowaną większość zdobyła Koalicja Obywatelska - Platformy Obywatelskiej utworzona w 2018 roku z Nowoczesną, Inicjatywą Polską i Zielonymi, do której dołączyły się inne przybudówki, aby uzyskać przeważającą większość w Wyborach, by odsunąć od Rządu poprzednią ekipę sprawującą w Polsce władzę. Razem miały być alternatywą dla "nieudolnych" poprzednich prawicowych rządów. Miał to być Rząd "Uśmiechniętej" Polski, w której wszystkim miało się bardzo dobrze powodzić. Jedyną przeszkodę stanowił prawicowy Prezydent, który z pewnością nie podpisałby żadnych ustaw, które miałyby być "rajem" dla Polaków; no ale niebawem odbędą się  wybory nowego mieszkańca Pałacu Prezydenckiego w związku z tym jest szansa, że zostanie nim "nasz"/lewicowy/ kandydat, który podpisze każdą ustawę, którą się mu podsunie pod nos. Trzeba tylko trochę poczekać; to nie całe dwa lata... A ten czas nie będzie czasem zmarnowanym...

  - Rozpoczął się demontaż Państwa polskiego. Przestały być realizowane wszelkie obietnice wyborcze. To koniec "uśmiechniętej Polski". Polakom żyje się coraz ciężej; rosnące ceny, droga energia elektryczna, niskie emerytury, demontaż Sądownictwa i Telewizji publicznej. Wszystko to wprowadza chaos w normalne życie Polek i Polaków. - Zbliżają się wybory nowego Prezydenta Polski. Kto nim zostanie? - Czy Polska ma jeszcze szanse a przetrwanie czy zbliża się jej koniec? wybory prezydenckie w Polsce wyznaczone na 18 maja 2025, w wyniku których został wyłoniony siódmy prezydent III Rzeczypospolitej Polskiej, którym został Karol Nawrocki. Polacy podczas wyborów nowego Prezydenta pokazali "Uśmiechniętej" Polsce /lewicowej/ środkowy palec. Polacy okazali się mądrym Narodem. Nie dali sobą nadal manipulować; choć duża ich część poddała się indoktrynacji i została zmanipulowana przez fałszywe informacje, fale hejtu na portalach społecznościowych, przez mass media i przez tych wszystkich, którzy mają przyjemność w opluwaniu Polski. 

   Na szczęście Polska jest jeszcze krajem katolickim, a tylko ludziom oddanym szczerze Bogu - ON daje mądrość przez umiłowanie swojej Ojczyzny. Pan Jezus powiedział Świętej Siostrze Faustynie: "Polskę szczególnie umiłowałem, a jeśli posłuszna będzie woli Mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście Moje" (Dzienniczek 1732 Św. Siostry Faustyny).

                

 Kraje Europy przez niekontrolowany napływ nielegalnych imigrantów - zaczynają umierać. Jeszcze tylko Polska jest bastionem wiary katolickiej w Europie. Walka, która toczy się obecnie o Polską, to walka przeciwko wierze katolickiej; bo Polska bez Kościoła, jego wsparcia, żarliwej modlitwy i wiary - się nie ostoi - tak jak i Kościół bez naszych modlitw, ofiary i wsparcia Polaków - też się nie ostoi. To Miłość, która splata i czyni nierozerwalnymi; niczym Dwa Serca; Syna Bożego Jezusa Chrystusa i Maryi Matki Jego. Błogosławiony Kardynał Stefan Wyszyński powiedział, że: "Po Bogu najważniejsza jest Polska" i że Polskę kocha bardziej niż własne serce...

   Moja miłość do Polski nakazuje mi mówić, że Polskę kocham bardziej niż własne życie. - Kiedyś sobie zapisałam takie oto słowa: "Polskę kocham bardziej niż własne życie i boli mnie wszystko to co Ją boli. Oddałabym dla Niej nogi, oczy, ręce... zatrzymałabym tylko serce aby Ją jeszcze bardziej kochało". - Te słowa zapisałam w swoim sercu; ale nie tylko ja; jest wielu Polaków prawdziwie kochających swoją Ojczyznę, za którą oddałoby życie. I to ich głosy w większości zadecydowały o wyborze nowego Prezydenta Polski, którego winniśmy wspierać w naszych modlitwach; bo to po raz pierwszy jako Prezydenta Polski mamy prawdziwego Polaka i patriotę; bo od 15 października 2023 roku "uśmiechnięta" Polska zwijała naszą Ojczyznę realizując wrogie, obce Polsce interesy i gdyby nie wybór obecnego Prezydenta Pana Nawrockiego - niebawem
obudzilibyśmy się już w innym wymiarze rzeczywistości.

   Walka jednak trwa nadal i nie wolno nam niczego przespać. Musimy być czujni. Kiedyś zostały przekazane mi na modlitwie takie oto słowa prorocze: "Islam jest największym zagrożeniem dla Kościoła Katolickiego, który ma za zadanie zniszczyć /naszą/ wiarę katolicką /ta walka trwa od dawna; pamiętamy bitwę pod Wiedniem, zwycięstwo pod Lepanto, a obecnie napływ nielegalnych islamskich imigrantów/. Jest to walka przeciwko wszelkiej wierze, aby zapanowała jedna światowa wiara, w której bogiem ma być lucyfer - władca tego świata  /czytaj: Nowy Porządek Świata/. Kiedy wiara katolicka przestanie istnieć- na koniec zniszczony zostanie Islam". - Tak więc przez napływ islamskich imigrantów ma być zniszczona wiara katolicka, a po niej zniszczony zostanie islam z czego oni sami nie zdają sobie z tego sprawy.

Aniele Stróżu Polski - wraz ze Świętym Michałem Archaniołem stań do walki w obronie naszej katolickiej wiary i uchroń Polskę przed zalewem nielegalnych imigrantów usiłujących zniszczyć nasze wszelkie wartości katolickie i patriotyczne. Amen                                                                                                                                                              
                      

          WARSZAWO...

Warszawo, Tyś Miasto, które dumą się przyozdabiało...                                                    Dziś zakrywasz swe lica jak zhańbiona dziewica                                                                bo... godności Twej uwłaczają ci - co zapominają                                                              ile przelanej krwi wsiąkało w te... warszawskie bruki,                                                        gdy o każdy kamień Twój wierny Tobie Polak                                                                       z honorem szedł w bój.

- A dziś ulice Twe                                                                                                                               brudem i nieprawością pokryte...                                                                                                               bo Polak z honorem                                                                                                                                       i z tym co było dumą jego                                                                                                                            - rozstał się.

Zdjął z siebie te cenne klejnoty,                                                                                        które chlubą mu były,                                                                                                          a inne Narody - zazdrościły                                                                                                tej cennej ozdoby, tej dumy, godności...                                                                              więc najprościej, by odrzec, oszpecić                                                                                - "zielonymi" , trzeba... zaświecić...                                                                                       a Polak - głupi, ten haczyk na siebie                                                                         szybko kupi.

Więc dalej... do dzieła!,                                                                                                                            aby Polaka ogłupić                                                                                                                                        - "zielonymi" trzeba kupić,                                                                                                                      inną modę narzucić, a swe ozdoby                                                                                                     swe cenne klejnoty sam porzuci. 

 A efekt?                                                                                                                               - Patrz, była Polska                                                                                                             a już prawie nie ma Jej.                                                                                                       - Historia - czasami się przydaje...                                                                                 Zwłaszcza, gdy przykłady daje                                                                                           JAK KONIA TROJAŃSKIEGO                                                                                         wprowadzić do miasta                                                                                                         Niepokonanego.                                                                                                                                                       Autor: Zofia Sobieraj

                             Boże, błogosław Polskę! 

              

                        

Znak Nadziei... - Anioł Stróż Polski!

Pomnik Anioła Stróża Polski
Miejsce Piastowe k/Krosna

A to mój Anioł Polski...

RODACY! W sprawach religijnych, społecznych, politycznych i kulturalnych naszej Ojczyzny, zanośmy błagania do Boga, za pośrednictwem Anioła Stróża Polski!

Koronka do Anioła Stróża Polski                        (za pozwoleniem Władzy zakonnej do prywatnego odmawiania)

Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu. Panie, pospiesz ku ratunkowi memu. Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak Była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

1. Święty Aniele Polski, który patrzysz w oblicze Boga, oświecaj posłów, senatorów i rządzących, aby troszczyli się o prawdziwe dobro Polski i wszystkich Polaków, a zwłaszcza najbiedniejszych. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu...

Ojcze Niebieski! Dla wstawiennictwa Anioła Stróża Polski i naszych Aniołów Stróżów błogosław Polskę i wszystkich rodaków. Amen.

2. Święty Aniele Polski, który przedstawiasz Bogu nasze prośby, wspomagaj nas, byśmy, nawet w najtrudniejszych sytuacjach, budowali wszystko na fundamencie, którym jest Jezus Chrystus. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

3. Święty Aniele Polski, któremu Bóg przedstawia swe plany względem naszej Ojczyzny, wpływaj na odpowiedzialnych za środki przekazu, aby popierali prawdę, wartości duchowe, moralne i patriotyczne. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

4. Święty Aniele Polski, zachwycony Bogiem, chroń dzieci i młodzież polską przed deprawacją i działaniem szatana, który czyha na ich niewinność. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

5.  Święty Aniele Polski, duchu wzniosłego piękna, wpływaj na twórców kultury i artystów, aby ich działalność ukazywała piękno Boga i Jego przybranych dzieci. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

6.  Święty Aniele Polski, który razem z Aniołami Stróżami przekazujesz naszym rodakom zamiary Boga względem Polski, oświecaj wszystkich Polaków, aby w życiu społecznym i gospodarczym zachowywali Przykazania Boże. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

7.  Święty Aniele Polski, Duchu zanurzony w miłości Boga, wspomagaj nas w realizowaniu przykazania wzajemnej i przebaczającej miłości. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

8. Święty Aniele Polski, uczestniczący w szczęściu Boga, porusz serca rodaków, aby spieszyli z pomocą głodującym, bezdomnym, bezrobotnym i roznieć nadzieję tych, którzy ją stracili. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

9. Święty Aniele Polski, który znasz nasze grzechy i wady narodowe, wypraszaj nam siłę do powstania z nich i do czynienia dobra. Amen.

Ojcze nasz... Zdrowaś Maryjo... Chwała Ojcu... 

Ojcze Niebieski...

Na zakończenie (3razy):

Trójco Przenajświętsza! Dla wstawiennictwa Anioła Stróża Polski i Naszych Aniołów Stróżów, okaż miłosierdzie naszej Ojczyźnie i jej mieszkańcom. Amen

Pierwszy w Polsce Pomnik Anioła
Stróża Polski - Miejsce Piastowe
k/Krosna

Akt oddania II Tury Wyborów Prezydenckich w dniu 01.06.2025 r. NMP Królowej Polski przez wstawiennictwo Świętego Anioła Stróża Polski.

   Ojcze Wszechmogący, proszę Cię i błagam przez Najświętsze Serce Umiłowanego Syna Twojego Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym oraz przez ręce NMP Królowej Polski oraz za przemożnym wstawiennictwem Świętego Anioła Stróża Polski o ratunek dla naszej Ojczyzny przed utratą niepodległości i suwerenności oraz przed wszelkimi rodzajami zagrożeniami. Spraw proszę, aby wiara katolicka w Polsce przetrwała po wszystkie czasy i żeby Polska stała się przykładem i ratunkiem dla innych Narodów i Ludów jak to zapowiedział Anioł Stróż Polski 3 maja 1863 roku, gdy ukazał się na ulicach Przemyśla przepowiadając przyszłe losy Polski, gdy była Ona wówczas pod trzema zaborami. Najbliższe wybory na Urząd przyszłego Prezydenta Polski mogą zaważyć na dalszych losach naszej Ojczyzny. Dlatego w imieniu tysięcy czy milionów Polaków zatroskanych o losy naszej Ojczyzny a także w swoim własnym imieniu - błagam Cię, Boże Ojcze Wszechmogący Abyś wysłuchał moje modlitwy, które przed Tron Twój zanoszę składając w ofierze w zjednoczeniu ze Zbawczą Męką i Śmiercią na Krzyżu Umiłowanego Syna Twojego Jezusa Chrystusa wszystkie lata moich modlitw za Polskę i cierpień a szczególnie ostatniego okresu pogarszającego się stanu mojego zdrowia oraz mojej niepełnosprawności fizycznej w przedstawionych przeze mnie intencjach związanych z moją ukochaną Ojczyzną - Polską. Jezu, ufam Tobie! NMP Królowo Polski, ratuj nas bo giniemy! Aniele Stróżu Polski wyproś ratunek dla naszej Ojczyzny i broń nas przed wszelkimi wrogami tak wewnętrznymi jak i zewnętrznymi, którzy dążą do unicestwienia Polski - ostatniego bastionu wiary katolickiej w Europie. Amen, amen, amen!!! - Zofia Sobieraj 29.05.2025 r.

                                                                 

                                                             ZNAK NADZIEI 

Gdzie jesteś, Ojczyzno moja - Polsko ukochana? - Ileż dziś dzieci Twoich Ciebie opuszczając po świecie się tułają? Bezradnie ręce opuszczasz w rozpaczy swojej, i... oczy zamykasz - jakbyś widzieć nie chciała, że... nie jesteś już Tą samą, za którą przez pokolenia krew była przelewana.

Ziemia Twa - Polsko czerwona od krwi. - Nie byłoby Cię dziś - gdyby nie Ci, którzy bardziej niż życie swe - Ciebie ukochali. A konali... by następne pokolenia w wolności żyły, i...dumne były, że są Polakami; Twoimi córkami, Twoimi Synami.

- Ciemna szata Ciebie spowiła, bo...nie jesteśmy już tacy sami jakimi byli nasi Przodkowie, którzy ginęli, abyśmy w wolności żyli i odwiecznych naszych wartości dla następnych pokoleń - bronili.

- Niewidzialne sępy rozszarpują dziś dobra Twoje, a my sami, którzy zwiemy się Polakami...

Obraz Anioła Stróża Polski
Górki k/Garwolina

Bóg, Honor, Ojczyzna - nie są już "na topie"... gwałt, przemoc, milionowe afery, wynaturzenia i zbrodnie - oto nasi obecni bogowie!

Ojczyzno ma, Polsko!... - Czarnym kirem zasłoń oczy swoje, abyś nie widziała - czym się staliśmy... i... czym Ciebie uczyniliśmy! 

 Ale oto - NADCHODZI ZNAK NADZIEI! I...pochyla się nad Tobą: TO - POLSKI ANIOŁ, który nieba jest ozdobą! On pomoże Ci powstać, ożywi Twe - na wpół martwe ciało, a nam przywróci godność - b y c i a  P o l a k a m i!

Dopomóż nam w tym MATKO POLSKI, KRÓLOWO ANIOŁÓW! /Zofia Sobieraj Warszawa, 2006r. - wiersz ten napisałam wpatrzona w obraz Anioła Polski, który znalazł się w tamtym czasie - nie wiem czy obecnie się tam jeszcze znajduje - w Sanktuarium M.B. Fatimskiej w Górkach k/Garwolina uroczyście poświęcony został przez Jego Ekscelencję Ks. B-pa Edwarda Frankowskiego/.

https://www.youtube.com/watch?v=Gca1cHsvg34

Do Księdza czy... psychiatry? - Moje spotkanie z szatanem

 "Wszystko zaczęło się od tego, że zapragnęłam być dobrym człowiekiem, więc żeby to urzeczywistnić - musiałam  odmienić całe swoje dotychczasowe grzeszne życie, w którym nie było miejsca dla Boga, zatem jako pierwsze i zasadnicze było - porzucenie palenia papierosów. Wiedziałam, że jak sobie z tym poradzę, to już poradzę sobie ze wszystkim innym. Miałam za sobą 26 lat stażu nałogu palenia. Ostatnio wypalałam dwie paczki papierosów dziennie, i to papierosów mocnych. Palenie postanowiłam rzucić od razu " jednym cięciem", jak to się mówi. Skok karkołomny, ale wiem, że inaczej nie mogę. Ograniczenie palenia w moim przypadku nie wchodzi w rachubę, znam siebie, niektórzy radzili mi  modlić się i prosić o łaskę, by Bóg pomógł mi wyjść z tego nałogu. Powiedziałam jednak sobie, że Pana Boga nie będę mieszać do swoich nałogów. - Czy to On kazał mi palić papierosy, czy... moja głupota? Nie będę opisywała jakie straszne tortury przeżyłam, by się od tego draństwa uwolnić - nie ma co. W każdym bądź razie nie palę! Dziś już wiem, że do nałogu tego nigdy nie powrócę. Zbyt jasny mam obraz tego, co nikotyna wyczynia z człowiekiem, i... co najważniejsze, a o czym lekarze nie mówią wcale - niszczy.... duszę człowieka! No bo proszę pomyśleć, jak można w ogóle usłyszeć głos Boży w duszy zatruwanej codziennie wielką ilością wypalanych przez nas papierosów (jakąż straszną rzeczą jest, gdy papierosy palą kapłani), że też ona biedna w ogóle chce jeszcze egzystować w naszym ciele... Chociaż przyznam, że do niedawna  jeszcze ciągnęło mnie, by zapalić choć jednego papierosa. Do niedawna - czyli do mojego spotkania,,, ale - o tym za chwilę.

- Gdy uporałam się już ze swoim nałogiem - jakże zrobiło mi się cudownie na duszy! Jakież to piękne uczucie i dla samego tego faktu, warto było podjąć ten trud i przeżyć to cierpienie. Wiedziałam, że najważniejsze mam już za sobą, więc i ze wszystkim innym dam sobie radę, chociaż problemów ze sobą miałam jeszcze nie mało. Chciałam bowiem przebudować cały swój charakter, swoje spojrzenie na świat, ludzi, Boga, wyzbyć się wielu innych jeszcze nawyków, które przestały mi się podobać. Jednym słowem - zapragnęłam przebudować się cała, 

Tak było, aż do pewnej nocy, podczas, której zaczęłam dostawać silnych bóli żołądka. Chwilami były tak silne, że się budziłam. Zmniejszały się one po obudzeniu i wtedy mogłam znów zasnąć, lecz był to jakby półsen, w którym słyszałam natarczywy głos. Nie widziałam skąd pochodzi, natomiast miałam świadomość, że to szatan. Mówił do mnie: "A widzisz jak się męczysz? To wszystko przez to, że zechciało ci się zmieniać, źle ci było? Robiłaś to, co chciałaś i nie miałaś takich bóli, bo te, które masz w tej chwili - to właśnie z tego, że zechciało ci się zmieniać, a będziesz cierpieć jeszcze bardziej".  Głos ten stał się wreszcie piszczący i żałosny prosząc, bym wróciła do dawnej siebie, bo mu teraz zrobiło się ciasno i niewygodnie, że się dusi i będzie musiał mnie opuścić, jeśli nie przestanę i nie uspokoję się, a zapewniał, że mnie bardzo kocha i opuścić mnie nie chce. Prośby te stawały się coraz bardziej natrętne, natarczywe, nerwowe, aż wreszcie krzyczeć na mnie zaczął... 

- Gdy rano wstałam nie odczuwałam żadnych bóli. Popatrzyłam za okno na ten piękny Boży świat (dużo zieleni mam za oknem i pięknie rosnące drzewa, które zaglądają mi do okna i wśród których co rano ptaki wydają swój koncert). Powiedziałam do siebie na głos: "Nie! Nigdy już nie wrócę do dawnej siebie Nie chcę!" Było to jednak moje pierwsze tak bliskie zderzenie z szatanem. Czytałam kiedyś co prawda legendy o szatanie z rogami i ogonem, ale w nie nie wierzyłam, Tak bliskie z nim zetknięcie napełniło mnie lękiem. Czułam, że jeśli już raz się pojawił - to powracać będzie. Jak z nim walczyć i jakie formy jeszcze przybrać może? Nie wiem, bo przecież na pewno kusić mnie nadal będzie.

Pomyślałam, że powinnam o tym porozmawiać z jakąś osobą duchowną, która mnie przybliży do tego problemu i powie, jak się z tym uporać. Jako z pierwszą - rozmawiałam na ten temat z pewną znajomą, osobą co prawda świecką, jednak studiującą teologię i współpracującą z Kościołem. Jakież było moje zaskoczenie, gdy po opowiedzeniu jej całej tej historii poradziła mi... brać leki uspakajające. Dziwne... Nigdy w życiu nie czułam się bardziej spokojna niż teraz, więc w związku z takim stwierdzeniem poczułam jakiś wewnętrzny sprzeciw. Postanowiłam zatem spróbować porozmawiać jeszcze z księdzem. Kapłan powinien umieć mi w tym pomóc, pomyślałam. - Sługa Boży, któremu to opowiedziałam, wysłuchał mnie, następnie poradził... bym się udała do psychiatry. 

Te straszne słowa, jakie usłyszałam - zmroziły mnie na chwilę. Czyżbym faktycznie w końcu z tego wszystkiego zwariowała, o czym ja sama nie wiem? Nie czułam jednak tego w sobie. Nie czułam w sobie żadnej choroby. W pewnym momencie przyszło na mnie jakby nagle olśnienie, powiedziałam: "Ksiądz zatem sugeruje, że mam chorobę psychiczną, bo tak to zrozumiałam, tym samym neguje Ksiądz Pismo Święte". - Ksiądz podskoczył do góry jak oparzony. "Jak to?" - wykrzyknął. "Tak to, z tej prostej przyczyny, że w Piśmie Świętym wyraźnie jest napisane o tym, jak szatan kusił Pana Jezusa (dziś myślę, że to Sam Pan Jezus przez Swe działanie w Duchu Świętym poddał mi te słowa). Chciałam jeszcze dodać, że tym samym neguje samego Pana Jezusa, ale dałam już sobie spokój, i tak efekt mych słów - był niespodziewany. Przysiadł zakłopotany i zmieszany odpowiadając: "No tak, ale lepiej się zbadać, aby wykluczyć chorobę". 

Moja Madonna - Matka Boża
Szczególnej Troski

Po tej rozmowie coś się jednak we mnie załamało. Może rzeczywiście coś ze mną jest nie tak? Na wszelki wypadek, jak poradził mi sługa Boży - poszłam do psychiatry, aby się przebadać, polecając się Matce Bożej, z niezłomną wiarą, ż mnie nie opuści. Lekarzowi opowiedziałam o moich

przeżyciach (tu muszę wyjaśnić o czym nie ma w cytowanym artykule, że wszystkie te wydarzenia miały już miejsce po uwolnieniu mnie z niewoli szatana, od którego Pan Jezus mnie uwolnił  - o czym wcześniej pisałam i w trakcie już rzeczywistych widzeń szatana, które mną wstrząsnęły, a o czym też już we wcześniejszych postach na blogu pisałam. a o których wówczas opowiadałam Lekarzowi - Psychiatrze, do którego się udałam po mojej opisanej  rozmowie z kapłanem). Doktor choroby żadnej u mnie nie stwierdził, wręcz przeciwnie, okazał duże zainteresowanie (lekarzem mnie badającym - była kobieta) działaniem szatana i co jeszcze bardziej mnie zdziwiło - dostałam polecenie, aby nie zażywać żadnych środków uspakajających. Apogeum wszystkiego, było zadane mi pytanie: "Kto panią do mnie tu przysłał?" - Powiedziałam zgodnie z prawdą: Kapłan" - Na co usłyszałam odpowiedź: "To niech pani powie temu kapłanowi, że ja żadnej choroby psychicznej u pani nie stwierdzam".

- Jest to artykuł napisany przeze mnie tuż po mojej wizycie u Lekarz Psychiatry w czasie widzeń szatana. Był to maj 1988 roku. Wysyłałam go do różnych redakcji katolickich. Nikt jednak nie zdecydował się go opublikować. Kilka lat później robiąc porządki chciałam go już zniszczyć. Wówczas przez głos wewnętrzny usłyszałam: "Nie niszcz go. Artykuł ten zostanie opublikowany". - Odłożyłam na bok. Czekałam na spełnienie tej zapowiedzi. Opublikowany on został w "Któż jak Bóg" w roku 1994 /numer 5 wrzesień - październik/ czyli już 6 lat po opisanych w nim wydarzeniach. Ktoś się zapyta: "Jakie to ma teraz znaczenie po tylu latach? - A może właśnie teraz ma to tak wielkie i ważne znaczenie? - Przytoczyłam pewną zasadniczą część tego artykułu, na koniec tylko dopisując  od siebie jako jego autorki pewne wyjaśnienia.  Sens mojego powrotu do tego wydarzenia jest wielowątkowy, o czym będę pisała w następnym poście. Teraz przytoczą dalszą jego część:  

"Dziś już wiem, ze byłam we władzy szatana. Lecz myślę i dreszcz mnie przeszywa na myśl, co by było z moją duchowością niszczone przez psychotropowe pigułki, co by było wówczas z moją wiarą w Boga, która dopiero się we mnie kształtowała, gdybym wówczas trafiła na innego lekarza. Wiem, że lekarze psychiatrzy chętnie przypisują wszelkim nietypowym zjawiskom numer statystyczny choroby. Dobrze, że Matka Boża której tak bardzo wtedy zawierzyłam - mnie nie opuściła. /-/ Zastanawiam się jednak, co by było z kimś , kto by zwrócił się do takiego kapłana jeszcze z nie tak silną wiarą. Pożal się Boże! Uporczywa myśl nie daje mi spokoju: jaką szansę mają ci wszyscy, którzy są w niewoli sił nieczystych, pragnący się od nich uwolnić, gdy nawet kapłan, sługa Boży, nie potrafi podać szwej pomocnej dłoni. Dlatego zdecydowałam się o tym napisać. Uważam, że problem ten powinien być poruszony na łamach prasy. 

Problem istnienia szatana , jego egzystencji, sposobów jego ujawniania i obrony przed nim jest bardzo poważny. Być może niejedna jeszcze osoba znajdzie się w takiej jak ja sytuacji, a człowieka szukającego wiary i Boga, tak łatwo jest złamać na duchu. Wówczas zachwianie takie kosztować może nawet i życie; nieco wcześniej przed opisanym tu przeze mnie  wydarzeniem pewien kapłan powiedział do mnie - o mnie: "Pochyłe drzewo nigdy się nie wyprostuje"... Po tych słowach postanowiłam wówczas popełnić samobójstwo... Niebawem miały miejsce opisane tu przeze mnie wydarzenia. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.

Wyprostował to "pochyłe drzewo:, by Chwała Jego zatriumfowała. Tym samym wyznaczył mi szczególna drogę. Drogę walki ze złem i szatanem, który tak bezlitośnie niszczy ludzkość całą, wszędzie się wkradając i nikogo nie oszczędzając nawet Kościoła i kapłanów." /-/

Bardzo gorąco dziękuję Redaktorowi Naczelnemu czasopisma katolickiemu "któż jak Bóg" za to, że zechciał w tym czasopiśmie opublikować ten artykuł, gdy inni z nieznanych mi powodów uczynić tego nie chcieli. Niech Dobry Bóg obdarza Czcigodnego Księdza wszelkim dobrem i we wszystkim błogosławi.

/Za: Do Księdza czy psychiatry? (Moje spotkanie z szatanem) - "Któż jak Bóg" nr.5 (11) wrzesień październik 1994 str. 18-19/

                  

Egzorcyzm - najskuteczniejsza broń przeciwko szatanowi i złym duchom

 "Mów o tym, że jak kapłani nie wrócą do prywatnego odmawiania egzorcyzmów za zatwardziałych grzeszników - jak to było za Papieża Leona XIII-go - to świat nie ocaleje." Jezus Chrystus - Zbawiciel świata. 08.03.2025r.

   Poprzednio pisałam, że po uwolnieniu mnie z niewoli szatana oddałam się wewnętrznym aktem podczas Sakramentu Bierzmowania /rezygnując już na zawsze ze swoich czysto ludzkich pragnień posiadania  własnej rodziny, szczerze kochającej się jakiej ja nigdy nie miałam/ - Panu Jezusowi i Najświętszej Mateńce. Był to dzień 13 maja 1988 roku, który nie był moim wyborem ale wyznaczoną mi datą. Nic nie wiedziałam wówczas, że jest to szczególny dzień - kolejnej Rocznicy Objawień Matki Bożej Fatimskiej. - Czy ma to dla mnie jakieś szczególne znaczenie? - Czy może coś chce ode mnie? Zastanawiałam się, gdy po jakimś czasie o tych Objawieniach się dowiedziałam...

  - Odmawiając egzorcyzmy - doświadczałam wielkiej ich mocy i skuteczności; ale też nasilały się na mnie coraz bardziej ataki szatańskie i to w różnej formie; a to strata czegoś, a to nieuzasadniony niczym czyjś atak na moją osobę i to przez kogoś zupełnie mi nieznanego na ulicy... działo się dla mnie dużo nieprzyjemnych rzeczy. - Pisałam wcześniej o tym, że nawet strzały u siebie w mieszkaniu słyszałam, jakby ktoś chciał mnie zabić. A było to tak: któregoś wieczoru zadzwoniła do mnie koleżanka i powiedziała, że ktoś w Niepokalanowie zniszczył Figurkę Niepokalanej, która umieszczona była za szybą przed Muzeum Świętego Maksymiliana Marii Kolbe, przez niego samego jeszcze postawioną. "Módl się za sprawców czy sprawcę tego czynu"... Wiedziałam jakie modlitwy ma na myśli wiedząc, że odmawiam egzorcyzmy. Od razu podjęłam modlitwy egzorcyzmem za sprawców tego czynu po czym modliłam się jeszcze prosząc  o ich nawrócenie leżąc krzyżem. Czułam jakby ktoś siedział na moich nogach; nie mogłam nimi poruszyć. To wtedy usłyszałam trzy strzały, jakby ktoś z pistoletu wymierzył do mnie. - Czy się bałam? - Nie! Wiedziałam, że chroni mnie Pan Jezus i Jego Łaska, bo to przecież w Jego Imię wyrzucam złe duchy, a nie swoją mocą /gdybyśmy w swojej pysze uważali, że to my sami wyrzucamy z kogoś złe duchy - wówczas jak to komuś  powiedziałam: "Szatan by nas zmiażdżył jednym pociągnięciem swojego ogona"/. Dlatego tak ważne jest, aby podejmując odmawianie egzorcyzmów za kogoś, za dane miejsca czy rzeczy /bo za nie też można odmawiać egzorcyzmy np. za dom, na który rzucono klątwę, lub za rzecz przeklętą, która ma szkodzić komuś/ trzeba znajdować się w stanie łaski uświęcającej bez jakiegokolwiek grzechu ciężkiego.  

https://www.facebook.com/reel/1492845458265723

   Zwykle odmawiałam jeden egzorcyzm w nocy /najlepsza pora kiedy wszyscy śpią/ lub też dwa lub trzy, aby zwiększyć ich skuteczność za jedną osobę i zwykle kończąc odmawianie egzorcyzmu za daną osobę, ktoś mi do ucha szeptał prosząc o egzorcyzm za kogoś innego wymieniając z imienia tą osobę. Myślę, że to Anioł Stróż tych osób poddawał mi kolejne intencje, gdyż Aniołowie Stróże szukają u innych pomocy dla swojego podopiecznego, gdy sami nie są w stanie sobie poradzić i przyjść ze skuteczną pomocą; tak było za każdym razem. Musiałam w pewnym momencie przerwać odmawianie egzorcyzmów danej nocy, bo byłoby to już ponad moje ludzkie możliwości.

  Wobec nasilających się ataków potrzebowałam wsparcia jakiegoś kapłana. Szukałam więc kierownika duchowego; ale ci do których się zwracałam każdy mi odmawiał, choć żaden nie powiedział mi, że odmawiać mi ich jest nie wolno; nawet jeden z nich powiedział, że: :"To rzadki rodzaj apostolstwa - tak bardzo potrzebny"...  - Trochę czasu upłynęło zanim Pan Jezus postawił mi na drodze świątobliwego kapłana - dominikanina, który stał się moim wsparciem. Czasami sam do mnie dzwonił prosząc bym za kogoś odmówiła egzorcyzm. Jego nieoczekiwana śmierć była dla mnie dużą stratą. To na jego ręce złożyłam już uroczysty ślub oddania się Panu Jezusowi i Najświętszej Królowej Polski w  Święto Matki Bożej Różańcowej, która w przyszłości stała się moją ukochaną modlitwą. - Wierzę, że spogląda teraz na mnie z nieba i wstawia się za mną do Boga... Po jego śmierci znów szukałam kapłana na swojego duchowego przewodnika... Był to czas kiedy wiele razy ukazywał mi się Pan Jezus bardzo Cierpiący; gdy pytałam Go dlaczego tak Cierpi - odpowiadał mi, że to z powodu wielu kapłanów, którzy obrażają Go ciężkimi grzechami. Pan Jezus chciał, abym ofiarowała Mu się za Kościół katolicki, który jest bardzo zagrożony i za kapłanów, którzy nie idą za Jego głosem i obrażają Go ciężkimi grzechami. Pan Jezus wymieniał mi różne zagrożenia w obliczu, których stanął Kościół; było ich wiele jak: sekularyzm, modernizm, New Age a "Największym zagrożeniem dla Kościoła jest masoneria" - Słowa, które przekazał mi Pan Jezus. - Do tych wszystkich zagrożeń dochodzi obecnie zbliżającymi się wielkimi krokami Nowy Porządek Świata /NWO/, który ostatecznie ma zniszczyć Kościół katolicki i Państwa Narodowe oparte na wartościach chrześcijańskich. Pan Jezus mówił mi, że: "Trzeba ratować Kościół". 

Był to czas kiedy chciałam ofiarować się Panu Jezusowi za moją ukochaną Ojczyznę -  Polskę, którą bardzo kocham. Wówczas Pan Jezus tłumaczył mi że: "Jak będzie uratowany Kościół - to uratowana będzie Polska i cały świat".                                                                                                            Cdn.

Obowiązek walki z szatanem u podstaw życia chrześcijańskiego

             Walczyć, ale jak?          Poprzednio opisałam wizje szatana jakich Pan Jezus mi udzielił i sprawę mojego uwolnienia z jego sideł. To wszystko sprawiło, że zapragnęłam pomagać ludziom zniewolonym przez złe duchy i szatana oddając siebie i swoje dalsze życie Panu Jezusowi i Matce Bożej mówiąc: "Boże! Jeśli nie dałeś mi żyć tak jak ja chciałam - to pomóż mi żyć tak jak Ty tego chcesz. Kieruj mną i prowadź. Mów co chcesz, abym czyniła"...Pierwszą rzeczą  jaką postanowiłam było przystąpienie do Sakramentu Bierzmowania, którego dotąd mimo swoich 42 lat nie miałam. U Pierwszej Komunii Świętej byłam, aby moją mamę palcem nie wytykano; jak mi wręcz powiedziała. Pamiętam jak bardzo ja wówczas przeżyłam. Miałam długą białą sukienkę, która mama sama uszyła. Była brzydka i źle uszyta, a na głowie miałam wianuszek z białych kończyn. Siostra zakonna do zdjęcia grupowego ustawiła mnie w ostatnim szeregu, abym była mało widoczna. Mimo tego wszystkiego czułam się tak bardzo szczęśliwa; niewyobrażalnie szczęśliwa; myślę, że to Pan Jezus w ten sposób dawał mi odczuć Swoją obecność i... tak bardzo pragnęłam, aby zabrał mnie do Siebie; tak bardzo wręcz do bólu, tak bardzo pragnęłam być już z Nim i tylko z Nim.

   Gdy tylko uroczystości pierwszo komunijne się skończyły - mama zabrała mnie do domu. O tym, żebym brała udział w Białym Tygodniu jaki jest w zwyczaju - nie było już mowy. Nie było już mowy, abym mogła w nieco późniejszym terminie przystąpić do Sakramentu Bierzmowania. Wracając do  domu - zanosiłam się od łez. Nic nie pomogły moje błagania, abym mogła razem z innymi dziećmi przychodzić do Kościoła i brać udział w Białym tygodniu po pierwszej  komunii jaki był w zwyczaju. Zbyt szybko przyszło mi "zejść z obłoków na ziemię". Jako dziecko musiałam się zmierzyć ze zbyt brutalną rzeczywistością. Zaraz po powrocie do domu musiałam rozebrać się ze swojej białej sukni, nikt tam w domu na mnie nie czekał; ot dzień jak co dzień; bez gości, prezentów, bez żadnej uroczystości; niczym jak baśniowy Kopciuszek.

   Ale nie o tym miałam pisać...Często jednak wracać będę do wspomnień, które wyryły w moim sercu niezatarte piętno i które miały wpływ na całe moje dalsze życie i drogę jaką Pan Jezus dla mnie przygotował. Gdy po swoim nawróceniu wyrzucałam Panu Jezusowi, dlaczego tak późno dał mi Siebie poznać bo... tak wiele dobrego już wcześniej mogłabym dla Niego zrobić - usłyszałam w swoim sercu: "Musiałaś to wszystko przejść co przeszłaś; inaczej nie wypełniłabyś tego co zaplanowałem przez ciebie dokonać".

 -Wizje szatana na szczęście trwały bardzo krótko, zaledwie kilka dni a co gorsza ukazywał mi się także w Kościele - co było dla mnie już zupełnie niezrozumiałe  /do którego usiłowałam przed nim uciec, bo to tak jakby za mną krążył ukazując swą obecność w różnych napotykanych ludziach/.  Szczęśliwa byłam, gdy to zaczęło ustępować. Jakie to szczęście, że ludzie tego nie widzą; nie dało by się z tym żyć. Człowiek, albo postradałby zmysły albo... odebrał sobie życie. Pan Bóg nie chce nikogo straszyć, ON kocha każdego człowieka, którego powołał do życia i pragnie tylko jednego; aby każdy GO poznał, pokochał, był szczęśliwy i za wszystko Mu dziękował"; jak kiedyś wewnętrznie zostało mi to przekazane; bo ON JEST WSZYSTKIM i może dać wszystko człowiekowi to co potrzebne jest do życia dla jego szczęścia tak doczesnego jak i wiecznego.

   Gdy wizje szatana ustąpiły wewnętrznie przekazywana mi była wiedza na temat obecności i egzystencji szatana działającego w świecie i przez ludzi. Była to tak zwana wiedza wlana. Prawdę mówiąc - czułam się szczęśliwa, że jest mi przekazywana wiedza, której na żadnych uczelniach świata się nie zdobywa; ja, która tak bardzo cierpiałam z powodu braku wykształcenia, ja która tak bardzo chciałam się uczyć... 

   Skończywszy Szkołę Podstawową /7-mio klasową/ musiałam iść do pracy, aby zarobić na swoje utrzymanie, bo: "Nie będę cię dalej utrzymywać' - jak mi mama powiedziała I na nic były moje łzy; na nic była też chęć pomocy Szkoły, by umożliwić mi dalszą naukę w szkole z internatem. Pamiętam, że przyszłam do domu wówczas bardzo szczęśliwa i mówię do mamy, że chcę się dalej uczyć; pójdę do szkoły z internatem i dostanę stypendium. Wówczas usłyszałam te straszne słowa: - Czy ty uważasz, że moja pomoc, pomoc matki nie będzie ci już potrzebna?  A na moją pomoc liczyć nie możesz.        Gdyby wtedy ktoś by mi wbił nóż w serce chyba mniej by zabolało. Już nawet nie płakałam. Poszłam do pracy jako goniec. Gdy wówczas spotkałam swoją byłą Kierowniczkę ze Szkoły  - ta zapytała: - Do jakiej szkoły poszłaś? Na co ja zwiesiwszy głowę w dół powiedziałam: "Poszłam do pracy"... Reakcja była niesamowita, Ona ręce załamała i krzyknęła: "Zośka, coś ty zrobiła?!!"~- Gdy się z Nią pożegnałam jak najszybciej, aby przy niej się nie rozpłakać - szłam ulicą i na głos płakałam...

  - Postanowiłam, że podczas Sakramentu Bierzmowania /którego wcześniej nie miałam, o czym na samym początku napisałam/ - całe swoje dalsze życie oddam Panu Jezusowi I Mateńce Przenajświętszej wewnętrznym aktem. Musiałam jednak przejść kilkudniowe nauki. To był czas kiedy szatan chciał mnie zniszczyć, wręcz uśmiercić.  U mnie w domu działy się rzeczy trudne do uwierzenia. Najpierw zaczęły się łamać nogi u krzeseł, które niedawno co kupiłam /w sklepie co prawda z używanymi rzeczami, bo na nowe nie było mnie stać, ale wszystkie były w dobrym stanie/, jedne po drugim zawsze, gdy usiłowałam usiąść lądowałam zamiast na krześle - to na podłodze; kolejno wszystkie cztery, musiałam je wyrzucić. Któregoś razu, gdy wróciłam po pracy do domu, zobaczyłam, że moje dwa kanarki, które tak kochałam leżą w klatce martwe. Następnym razem, gdy wróciłam po pracy do domu, zobaczyłam na podłodze pęknięte akwarium i rozlaną po podłodze wodę ze zdechłymi rybkami. A już chyba szczytem wszystkiego był fakt, gdy pijany pasażer wpadł na mnie z całą siłą w autobusie, a ja stałam przy samych drzwiach na końcu autobusu, których kierowca nie zamknął ruszając z przystanku z dużą prędkością. Pasażerowie podnieśli wówczas głos krzycząc na niego, że mógł mnie z autobusu w biegu wyrzucić  i pewnie tak by się stało, gdybym się mocno nie trzymała. Byłam wówczas chyba już pewna, że szatan chce mnie uśmiercić, bo postanowiłam swoje dalsze życie poświęcić Bogu, dlatego zaczęłam usilnie prosić i błagać Boga, aby pozwolił mi dożyć do Bierzmowania, jeśli chce mnie już zabrać. Wszystkie te ataki ustąpiły po przyjęciu Sakramentu Bierzmowania podczas, którego tak jak postanowiłam całe swoje dalsze życie oddałam Panu Jezusowi i Najświętszej Mateńce rezygnując z dalszych prób założenia własnej rodziny, którą tak bardzo mieć pragnęłam.

   Nie długo po tym "trafiła" mi się książka "Szatan i egzorcyzm" z tekstem egzorcyzmu Papieża Leona XIII, który zaczęłam odmawiać najpierw za siebie i swoje mieszkanie później za innych spośród znajomych, którzy nie chodzili do Kościoła żyjąc w ciężkich grzechach, lub będących w różnych nałogach; oczywiście nikomu o tym nie mówiąc; jedynie ich obserwując. Widziałam jak zmieniają się na lepsze.

Obowiązek walki z szatanem u podstaw życia chrześcijańskiego

                                Motto

                  "Wszystko ma swój czas                  I jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem".                                           /Koh.3,1/

 Dedykacja:

Czcigodnemu Księdzu Marianowi Polakowi CSMA  w podziękowaniu za wszystkie lata naszej współpracy oraz za wszelką pomoc i wsparcie jakie otrzymywałam od Niego.                                       
A Bogu Najwyższemu dziękuję za wszelkie dobro jakie                                                   przez Niego dokonywał nawet jeśli były to trudne momenty.                                               Niech Jezus Chrystus będzie Ci za to wszystko - Czcigodny Księże                                 nagrodą tak w życiu doczesnym jak i przyszłym.                                                                                                                                          Zofia Sobieraj 

   Matka Boża w czasie Jej pobytu i Pana Jezus na weselu w Kanie Galilejskiej, gdy zabrakło wina powiedziała do Jezusa: " Nie mają wina". "Czyż to moja lub Twoja sprawa Niewiasto? (Czy) jeszcze nie nadeszła godzina  moja?" Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: "Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie". /Por. J, 2. 1-5/ Słowa, które wypowiedział Pan Jezus dokonując pierwszego cudu, którym była zamiana wody w wino będąc w Kanie Galilejskiej na weselu - dla wielu wydawać się mogą niezrozumiałe. Wypowiadając te słowa Pan Jezus wiedział, że od tej chwili  Jego czas pobytu na ziemi jest już krótki wobec zbliżającego się nieuchronnie czasu Jego męczeńskiej śmierci na Krzyżu. 

   "Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem". - Widocznie teraz przyszedł też ten czas, kiedy Pan Jezus chce, aby wyszły na jaw Jego Plany, dla których dokonał cudu mojego nawrócenia i posłannictwa tu na ziemi jakie mi wyznaczył widząc cały ogrom zła szerzącego się we współczesnym świecie; czasu w którym ma się dokonać ostateczna walka z szatanem, - a który usiłuje tu na ziemi ogłosić swoje królestwo i panowanie.  Walka, po której dokona się paruzja i nastanie tysiącletnie panowanie Królestwa Jezusa Chrystusa na Ziemi, lub też dojdzie do unicestwienia naszej obecnej łacińskiej cywilizacji. Bynajmniej, nie oznacza to końca świata - jak niektórzy sądzą; garstka, która ocaleje da początek nowej cywilizacji - tak jak to było po Potopie, z którego ocalili się tylko ci wszyscy, którzy skryli się w Arce Noego. A wszystko to  zależy od wyboru każdego z nas jak i tego po czyjej stronie staniemy. Do walki tej powinien poprowadzić nas Kościół katolicki, bo to na nim spoczywa szczególna odpowiedzialność wobec Boga za życie i losy każdego z nas. - Ale co zrobić, gdy Ci wszyscy, którzy winni nam pomóc - sami tej pomocy potrzebują? Wielu z tych, którzy powinni nam służyć tytułem swojego powołania kapłańskiego czy zakonnego sami weszli w kompromis z władcą tego świata - którym jest szatan.

  Wielu zwłaszcza młodych ludzi odchodzi od Kościoła, inni uważają siebie za niewierzących. Jeszcze inni twierdzą że należy oddzielić Państwo od Kościoła. Tak jakby Kościół nie miał prawa ingerować nawet w złe i szkodliwe ustawy w życie - z punktu moralnego. A przecież to Bóg powołał do życia Kościół i ustanowił Prawa  mające zagwarantować każdemu pokój i bezpieczeństwo. Pan Jezus gdy został postawiony przed Sądem Piłata powiedział do niego: „Nie miałbyś  żadnej władzy gdyby ci jej z góry nie dano” /por: J.19,1/  Odchodząc od wiary i wypisując się z Kościoła - nic nie pomogą ci, wszyscy którzy to czynią gdyż stają po stronie wroga, który usiłuje dokonać zniszczenia. Bez Kościoła, naszej wiary, modlitwy i walki - nic się nie ostoi. Nic nie pomoże bezczeszczenie Kościołów, profanowanie świętych wizerunków, słowne i czynne napaści na duchowieństwo katolickie. Owszem, potrzeba nam świętych kapłanów, którzy poprowadzą nas do walki z całym złem tego świata, ale o to powinniśmy się modlić, pościć składać Bogu ofiary, a nie dokonywać jakiejś nielogicznej zemsty, bo ta i tak się kiedyś przeciw nim samym obróci, gdyż świat bez Kościoła nie przetrwa, ponieważ tylko On przekazuje nam Prawdy Wiary i w nim JEST BÓG, Który utrzymuje wszystko w istnieniu; cały świat, wszechświat i cały Kosmos oraz wszystko co w nim istnieje. Bóg też wyposażył Swój Kościół we wszelkie środki i sposoby, przeciw szatanowi, którego istnienie jest widzialnym skutkiem wszelkiego zła. A niektóre z nich te największe i najpotężniejsze sposoby przestały być używane. Czy więc możemy się dziwić, że jest tyle obecnie zła w świecie jak nigdy dotąd?  A czasu na ratunek zostało niewiele... Wierzę więc, że  teraz nadszedł ten czas, aby to co ukryte - stało się jawne.

https://www.facebook.com/watch/?v=1182433343601678&ref=sharing

- O obecności żywej i prawdziwej obecności szatana egzystującej w duszy człowieka mogłam przekonać się po wielu miesiącach intensywnych swoich "modlitw" /wówczas nie umiałam się jeszcze modlić.../, gdy z głośnym wołaniem i płaczem po kolejnym swoim osobistym dramacie wzywałam boga, aby mi się ukazał, bo chcę zobaczyć tego, który się tak znęca nade mną. Pytałam co ja Mu takiego uczyniłam? Miałam za sobą kolejny czwarty związek małżeński /wyłącznie śluby cywilne!/, z których z żadnym z nich nie miałam potomstwa mimo wielu lat leczenia z operacją włącznie; tak rozpaczliwie pragnęłam je mieć dzieci - i... rozstanie z kimś kogo bardzo kochałam za kogo gotowa byłam życie swe oddać. To było dla mnie już za wiele... Błagałam Boga, aby pomógł mi -"jeśli Jest", albo mnie zabrał stąd "bo już dłużej takiego życia nie zniosę". To wówczas jako odpowiedź zaczął objawiać mi się szatan; najpierw w snach /był to okres, kiedy w swojej desperacji po raz pierwszy w życiu wzięłam do ręki Pismo Święte w wyniku czego zrozumiałam jak dalekie było moje życie od Boga i zapragnęłam wówczas zmienić całe swoje życie i postępowanie /"Ktoś" do mnie mówił we śnie, abym przestała się zmieniać, bo będzie musiał mnie opuścić a zapewniał, że mnie bardzo kocha i że nie chciałby mnie opuścić strasząc, że będę bardzo cierpiała. Do tamtej pory o szatanie nic nie wiedziałam, a tym bardziej o tym, że może on być we mnie niszcząc mnie i moje życie. W ten oto sposób Pan Bóg pokazał mi sprawcę wszelkiego zła. Zaczęłam więc gorąco prosić i błagać Pana Jezusa, aby uwolnił mnie od niego. I... przyszła ta straszna noc, podczas której Pan Jezus Chrystus dokonał uwolnienia mnie z jego mocy bez niczyjej pomocy ani interwencji. Dziś wiem, że był to cud mojego uwolnienia dlatego sprawę swojego nawrócenia określam w kategoriach cudu. Jednak obecność jego czułam w swoim mieszkaniu tak jakby na powrót chciałby mnie opanować - wręcz zmuszając, abym popełniła samobójstwo. Z wielkim trudem i wysiłkiem opuściłam mieszkanie, bo jakaś nadludzka siła starała się zatrzymać mnie w mieszkaniu, lękałam się, że może mnie zmusić do tego co on chce - czyli do samobójstwa. Gdy udało mi się po wielu zmaganiach /czułam jakbym miała skrępowane nogi… / opuścić wreszcie mieszkanie - on krążył za mną, ale byłam już bezpieczna pomiędzy ludźmi. Wiedziałam, że już mi nic nie zrobi. Wówczas Pan Jezus ukazywał mi jego obecność w wielu ludziach, których mijałam. To było straszne i przerażające /prawdopodobnie byli to ci wszyscy, którzy już od dawna zniewoleni byli przez grzechy ciężkie; był to rok 1988 - obecnie przypomina mi to oglądany po wielu latach film pt.: "Pasja" - Mela Gibsona a zwłaszcza te sceny z filmu kiedy szatan krążył wśród tłumu tych, którzy wielu spośród nich krzyczeli przed sądem Piłata: "Na śmierć z Nim". Tyle, że inaczej ogląda się to na filmie a inaczej widzieć ludzkimi oczyma takie monstrum działające  i egzystujące w ciele człowieka. Widziałam coś czego inni nie widzą i zobaczyć nie mogą /poza wyjątkową łaską/. W ten sposób Pan Jezus ukazał mi sprawcę wszelkiego zła.  - No cóż, w moim domu nie było modlitw, były za to ustawiczne przekleństwa /o ich skutkach pisałam już wcześniej na tym blogu, warto się z nimi zapoznać; wszystko o czym na nich pisałam oparte jest na autentycznych faktach/.

Dziś już wiem o tym, że przekląć dziecko /czy kogokolwiek innego/ to tak jakby oddać go we władze szatana, po to, aby szatan mu szkodził. Doświadczałam wtedy czegoś co było dla mnie niezrozumiałe. Widziałam coś czego inni nie widzą. Udałam się do Poradni Katolickiej, by o  tym opowiedzieć prosząc o wyjaśnienie mi tego zjawiska. Kapłan ten wysłał mnie do psychiatry. Było to dla mnie wielkim zaskoczeniem, ponieważ po uwolnieniu mnie od szatana czułam się tak wspaniale jak od chwili odratowania mnie od śmierci samobójczej w wieku 17-tu lat - nigdy przez tyle lat tak dobrze się nie czułam; tak jakbym się na nowo narodziła /ale o tym nieco szerzej będę później pisała/. Nagły błysk; jakieś olśnienie; pewnie to działanie łaski Bożej, a słowa, które wówczas wypowiedziałam wpisują się w Słowa, które Pan Jezus powiedział, żeby się nie martwić, gdy będą was  oskarżać i stawiać przed sądy; bo Duch Święty będzie mówił przez wasze usta /por.Mk,13,11/ - To Ksiądz sugeruje we mnie chorobę psychiczną? - Wypowiedziałam te słowa zupełnie spokojnie dodając: "A przecież Pan Jezus wyrzucał złe duchy". Kapłan ten zapewne takiej odpowiedzi się nie spodziewał. Reakcja była niesamowita, aż podskoczył do góry ze swojego siedzenia. Gdy Już opanował swoje emocje usiadł mówiąc: "No tak, ale trzeba wykluczyć chorobę psychiczną /nieco później opisałam to w artykule, który umieszczony został w czasopiśmie katolickim: "Któż jak Bóg" /Nr.5; wrzesień – październik 1994 str.18,19/ 

  - Dużo wcześniej podejrzewając skutki przekleństw mojej mamy w swoim życiu  - kiedyś zagadnęłam o to kapelana w szpitalu, w czasie kolejnego mojego pobytu pytając go czy matka może swoje dziecko przekląć. Nie wiem czy chciał zignorować moje pytanie czy też nie miał na ten temat wiedzy starając się mnie uspokoić i przekonać, że Pan Bóg i Jego łaska jest silniejsza od przekleństw. Hmm… Bóg, którego przecież w moim domu nie było... Gdy wyszłam ze szpitala, któregoś wieczoru ok. godz.22-ej ktoś zadzwonił do moich drzwi. Mieszkałam wtedy już sama; mama nie żyła mój starszy brat też już nie żył.. Za drzwiami stał jakiś mężczyzna; „Pani mnie pamięta?” – nie mogłam sobie przypomnieć; - Jestem kapelanem ze szpitala; pani dała mi swój adres”… Przypomniałam sobie; tak, adres mu podałam bo powiedział, że chętnie zapozna mnie z pewnym pobożnym, samotnym mężczyzną. No cóż, mimo tylu życiowych przejść nie opuściły mnie pragnienia jeszcze posiadania normalnej rodziny; ponadto panicznie bałam się samotności. – Ale żeby on sam? Do samotnej kobiety i to o takiej porze po cywilnemu? Byłam w szoku. Do mieszkania nie wpuściłam. Nie mam inklinacji na związki z kapłanami. Zbyt dużo w życiu swym przeszłam

   W domu nie były praktykowane modlitwy – jak już wcześniej napisałam. Mama mnie nienawidziła co też dawała odczuć we wszelki możliwy sposób. Już w wieku trzynastu lat usiłowałam popełnić samobójstwo. Wówczas jak to się mówi „rozeszło się po kościach”, tyle, że do szkoły się spóźniłam i przyszłam ‘pijana”. Po dochodzeniu w szkole jakie na ten temat ze mną przeprowadzono dowiedziano się o moich problemach w domu więc sprawa trafiła do Paradni Społeczno Wychowawczej. Po raz drugi usiłowałam sobie odebrać życie w wieku 17 lat. Wtedy toczyła się już w szpitalu walka o moje życie. Powody były takie same; czułam się niechciana i niekochana. Chciałam przez swoją śmierć ulżyć cierpieniom swojej mamy, która wychowywała samotnie mnie i starszego ode mnie o 8 lat brata, którego kochała a nie otrzymywała na nasze utrzymanie żadnych alimentów ani pomocy materialnej. Na pewno było jej ciężko bo pracowała fizycznie nie mając wykształcenia.

   Po tych strasznych wizjach szatana postanowiłam dalsze swoje życie oddać Bogu rezygnując z kolejnych prób ułożenia sobie życia z kimkolwiek. Zapragnęłam pomagać ludziom, takim jak ja, walczyć z szatanem, mówić, ostrzegać o tym jak niszczy i determinuje życie człowieka. Walczyć!!! – Ale jak?

   Dalszymi moimi krokami i życiem zaczął kierować Pan Jezus, któremu oddałam się całkowicie. – W dalszych postach będę na blogu kontynuowała ten temat ze względu na szczególne znaczenie tematu, który poruszam a tak ważnego w życiu każdego człowieka, w życiu Kościoła, Polski i każdego Narodu wobec wszelkich zagrożeń  w obliczu których stanął świat cały – przytaczając czasami nawet niepublikowane zapiski mojego dzienniczka, które prowadziłam w tamtych latach z nakazu mojego wówczas Kierownika Duchowego, a którego fragmenty publikowane były  w latach 1994-1996 w czasopiśmie katolickim: „Któż jak Bóg”